Integratie versus Extegratie.

De novemberbijeenkomst van onze kring hield de belofte in van een stevig filosofisch debat over de (on) mogelijkheden van allochtonen om te kunnen integreren in de, wat wij gemakshalve noemen, de nederlandse samenleving. Naar mijn mening, en ik heb dit niet onder stoelen of banken gestoken, is deze belofte ondanks fundamenteel voorwerk van Jacqueline er niet uitgekomen. Een beloftevol debat smoorde in het uiten van ongegronde vooroordelen, niet openstaan voor een andere mening en stellige betweterij, het gespreksniveau in de gemiddelde kroeg ervaar ik als genuanceerder dan wat me die avond "onder filosofen" overkwam.

Hiermee schrijf ik natuurlijk meer over en van mezelf dan dat ik iets over integratie schrijf.

In de kring gaat het over filosofische standpunten al dan niet valide onderbouwt dat blijkt tijdens het debat wel.

Hendrik heeft een punt met zijn vraag van wie Nederland is.

Wie heeft waarom de macht over een bepaald grondgebied. Daar zijn we niet eens aan begonnen. (Gedurende mijn aanwezigheid.)

Vervolgens is het probleem integratie op een hoop gegooid met islamitisering van de nederlandse samenleving, wat dit ook moge zijn.

Echter er zijn een aantal zaken waar we eerst aandacht dienen te geven alvorens over integratie kunnen gaan denken.

• Waarom hanteren wij binnen onze samenleving een bepaald stelsel van waarden en normen.
• Begrijpen wij het stelsel van waarden waarop onze normen gefundeerd zijn.
• Reflecteren deze waarden een realistisch beeld van onze samenleving.
• Worden waardedragende instituties nog als zodanig erkend en gekend.
• Hoe worden de normen nageleefd.
• Hoe is de handhaving van het systeem georganiseerd.

Als het bovenstaande duidelijk is, wordt een kader gecreëerd voor personen die tot de samenleving willen toetreden. Als het bovenstaande niet duidelijk is dan is er geen kader om het begrip "integratie " te definiëren. De samenleving die steeds verder individualiseert, zoals bij ons het geval is, en daar een hoge waarde aan toekent, die samenleving moet zich dan niet verbazen als er daadwerkelijk een beroep gedaan wordt op de hoog verheven vrijheidsnorm. Als dat dan een onverwacht effect heeft wordt dat uitgelegd als ongewenst. Maar de waarde en de norm zijn niet in het geding. De interpretatie van het systeem kraakt dan blijkbaar in haar voegen als duidelijk wordt dat er geen redelijk tegenargument gegeven kan worden. De angst voor verlies van eigen verworvenheden heeft het gewonnen van de redelijke verdediging van het eigen systeem. Binnen dit systeem was het voor ons mogelijk om deze status van ontwikkeling en welvaart te bereiken. Dit systeem heeft de arrogantie om te denken dat het universeel houdbaar is. Als het al niet verkocht kan worden, dan toch wel met geweld. Maar wat hier tot de mogelijkheden gerekend kan worden, als individu overleven, is op vele plaatsen niet van toepassing, noch economisch noch vanuit sociaal perspectief. Daar heeft de groep nog het primaat, al ware het alleen maar ter overleving. In dergelijke groepen zijn waardegevende instituties van essentieel belang. Bij gebrek aan politieke vrijheid baseren deze instituties zich op geloof, gezin en traditie, en bieden hun aanhangers de veiligheid van de samenhorigheid. Wat vanuit het westers systeem bezien wordt als achterlijk, letterlijk achter op een ontwikkeling die als superieur wordt geacht, is onder die omstandigheden op die plaats noodzakelijk.

Bij gebrek aan voldoende binnenperspectief van dergelijke omstandigheden is het gemakkelijk veroordelen, rustend op een onaantastbaar buitenperspectief.

Met name deze onaantastbare positie lijkt niet meer zo veilig als het was. In paniek wordt de islam de zondebok van de toekomst nadat deze groepering van alle kanten is geterroriseerd, vervolgd, vernederd, uitgekotst en gediscrimineerd.

Ten aanzien van het veiligheidsvraagstuk kan ik hier aan toe voegen dat ik bij navraag onder Turkse en Marokkaanse jongeren ervaren heb dat wanneer bij de rechterlijke macht een hoofddoekje gedragen zou mogen worden dit de kloof tussen Nederlandse overheid en allochtone verdachte aanmerkelijk zou verkleinen. Dan is pas sprake van integratie van andersdenkenden in ons totale systeem. Maar ik erken volmondig dat wat ik als voordeel interpreteer iemand anders zeer eenvoudig als een ernstig nadeel uit kan leggen.

Nu wordt een beleid geformuleerd in termen van extegratie, dat wil zeggen onze vooroordelen hebben integratie voor deze groepering al onmogelijk gemaakt, we zoeken er alleen nog wat woordjes bij zodat het steunend op een maatschappelijk draagvlak en wetenschappelijk onderbouwd verantwoord en zorgvuldig overkomt.

Hopelijk heb ik hiermee mijn ongenoegen beter verwoord dan op de bewuste maandag.

Jan Pos.